รีวิวค่ายจับจิต JUBJIT 9: FIND THE TRUTH ค้นหาความจริงกับจิตวิทยา ธรรมศาสตร์ [EP.85]

ALL ABOUT จับจิต 9: FIND THE TRUTH

• ค่าย 3 วัน 2 คืน ของคณะศิลปศาสตร์ สาขาจิตวิทยา มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์รังสิต ที่ให้น้องๆ ได้เข้ามาทำความรู้จักกับจิตวิทยา
• สาขาจิตวิทยา เหมาะสำหรับน้องๆ ที่สนใจทางด้านการพูดคุย ให้คำปรึกษาคน หรือทำความเข้าใจตนเองและผู้อื่น
• กิจกรรมฐานใหญ่ ที่รอน้องๆ ให้ไปค้นหาความจริงจากปริศนาที่สุดซับซ้อน
• พบปะกับพี่ๆ บัณฑิตที่จบจากสาขาจิตวิทยา เพื่อแนะแนวชีวิตหลังจบการศึกษาจากที่แห่งนี้

---

สวัสดีน้องๆ ทุกคนนะครับ รีวิวในครั้งนี้ “พี่จาบอน” และ “พี่นิว” จะพาน้องๆ มารู้จักกับค่ายจับจิต ที่จัดโดยพี่ๆ จาก “สาขาวิชาจิตวิทยา คณะศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์” โดยในปีนี้มาในตีม JUBJIT 9:FIND THE TRUTH นั่นเองงง

ค่ายนี้เป็นค่าย 3 วัน 2 คืน ซึ่งบอกได้เลยว่าน้องๆ ที่มาได้รับอะไรกลับไปเต็มอิ่มแน่นอน ซึ่งจะมีเหตุการณ์อะไรบ้าง ถ้าน้องๆ พร้อมแล้วก็ตามไปดูกันเลยย~~~

---

พูดถึงสาขาจิตวิทยากันก่อน

คณะศิลปศาสตร์ สาขาจิตวิทยา มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ เรียนเกี่ยวกับการทำความเข้าใจในมนุษย์ เพื่อวางแผน ป้องกัน ช่วยเหลือ บำบัดรักษา ตลอดจนสามารถดูแลตนเองได้ ซึ่งสาขานี้น้องๆ จะได้เรียนที่ มหาวิทยาลัยธรรมศาตร์ ศูนย์รังสิต

ค่ายจับจิต 9 เขาทำอะไรกันนะ??

เรื่องราวทั้งหมดได้เริ่มต้นขึ้น… เมื่อมีเด็กผู้หญิงคนหนึ่งหายตัวไป…

ในค่ายนี้น้องๆ จะได้รับบทเป็นนักสืบ ที่ต้องตามหาเด็กหญิงที่หายตัวไป โดยสืบเบาะแส ตามสถานที่ต่างๆ เช่น โรงเรียน โรงพยาบาล รวมถึงผู้คนที่อาศัยอยู่ ณ ที่นั้นๆ ฯลฯ โดยพี่ๆ ได้เนรมิตค่ายให้เป็นสถานที่ต่างๆ นี้ขึ้นมากันเลยครับ ซึ่งน้องๆ ก็จะต้องงัดความสามารถทั้งหมดที่มีออกมาเพื่อสืบเสาะหาความจริงจากคำบอกเล่าของคนเหล่านี้มาให้ได้

โดยต้องอาศัยทักษะทางจิตวิทยาเข้ามาช่วยด้วยนั่นเอง!

ฝึกสกิลด้วยการใช้จริง!

ตัวกิจกรรมหลักของน้องๆ ที่ได้ทำ เรียกได้ว่าใช้ทุกอย่างเท่าที่มีจริงๆ ไม่ว่าจะเป็นการวิเคราะห์ สังเกต หรือการพูดคุย การเข้าสังคม ได้รู้จักวิธีการถาม การสร้างความสัมพันธ์ที่ดีซึ่งเป็นพื้นฐานของจิตวิทยา น้องๆ ทุกคนจะได้ลองทำทั้งหมดที่ว่ามานี้ เพื่อทำภารกิจให้คลี่คลายคดีนี้ให้ลุล่วงให้ได้ และเมื่อกิจกรรมได้ดำเนินไป น้องๆ ก็ได้ทำสิ่งเหล่านี้และ “เก็ท” ขึ้นมาจริงๆ เรียกได้ว่าสร้างความประทับใจให้กับพี่ๆ ที่จัดได้เป็นอย่างดีเลยยยย

Let’s “FIND THE TRUTH”

ไหนๆ ก็มีตีมให้ค้นหาความจริงแล้ว พี่นิวขออาสาพาน้องๆ ไปหาความจริงด้วยกันดีกว่า กับการสัมภาษณ์น้องๆ ที่มาเข้าร่วมค่ายนี้ว่า ประสบการณ์ 3 วัน 2 คืนที่ผ่านมา ได้ทำอะไรกันไปบ้าง~

---

ก่อนอื่นไปรู้จักกับน้องๆ ทั้งสองคนกันก่อนเลยดีกว่า

ค่ายนี้แตกต่างจากค่ายอื่นยังไงบ้าง?

น้องเอิง: ค่ายอื่นๆ ที่เคยไปมาไม่ค่อยมีเวลาจดในสิ่งที่อยากจะจดเท่าไหร่ค่ะ พอไม่จดปุ๊บแปปนึงก็จะลืม แต่ว่าค่ายนี้มีฐานแยก เวลาให้เราจดอะไรก็ตามที่อยากจะจด มีพื้นที่ให้จด ถึงจดไม่ทันแต่จดหัวข้อไปก็ไปหาข้อมูลต่อเพิ่มเติมได้ มันไม่ได้จบแค่ในค่าย มันเอาออกไปด้วยได้

น้องแซก: สิ่งที่แตกต่างน่าจะเป็นฐานใหญ่ครับ เท่าที่ผมเคยไปค่ายอื่นมามันจะเป็นฐานแบบให้ความรู้ที่มีสันทนาการอยู่ข้างใน แต่ฐานใหญ่ของค่ายนี้จะไม่เป็นแบบนั้น

---

ลองช่วยเล่าให้ฟังเกี่ยวกับกิจกรรมที่ชอบหน่อยได้มั้ยครับ?

น้องเอิง: หนูชอบฐานใหญ่มากเพราะมันแปลกใหม่มาก ไม่เคยทำมาก่อน แล้วหนูก็ชอบเรื่องสืบสวนสอบสวนอยู่แล้วและเป็นสิ่งที่ทำให้หนูเริ่มสนใจจิตวิทยา แล้วพอได้ทำเราไม่ได้แค่สืบสวนสอบสวนอย่างเดียว เราได้สกิลการทำงานกับทีม การแบ่งกลุ่ม การจัดการคน การจัดการเวลา หรือตอนที่ใครได้ข้อมูลแล้วมาแชร์กัน มาคุยกันให้รู้เรื่อง รู้สึกได้ว่าทุกอย่างมันเกี่ยวข้องกับจิตวิทยาหมดเลย อย่างเช่นโรคที่ตัวละครเป็น ถ้าอยู่ๆ มีคนพูดขึ้นมา เล่าให้ฟังว่าโรคนี้เป็นแบบนี้ๆ นะ มันไม่เหมือนกับตอนที่เราไปคุยกับตัวละครนั้น แล้วเข้าใจว่าตัวละครเป็นโรคนั้นนะ เขาเลยตอบสนองแบบนี้กับเรา มันเลยทำให้เราเข้าใจในสิ่งที่โรคนี้เป็นจริงๆ มากขึ้น

น้องแซก: สำหรับฐานใหญ่จะรู้สึกว่าแต่ละอย่างในเกม แต่ละอย่างในตัวละคร มันได้รับการใส่ใจมาแล้ว ทุกตัวละครมีบทบาท มีตัวตนของตัวเอง แล้วเขาก็แสดงออกมาได้ดี แซกชอบเวลาที่เห็นเพื่อนไปตามห้องต่างๆ มาแล้วเอาข้อมูลมารวมกัน ทุกคนพยายามนำเสนอความคิดของตัวเอง ทุกคนพยายามทำงานออกมาให้ได้ดีที่สุด ผมรู้สึกว่าจิตใจของตัวละครหลายๆ ตัวน่าสงสารมาก อยากเข้าใจเขา อย่างน้อยก็อยากจะกอดเขาไว้ว่าไม่เป็นไรนะ ถึงแม้เราจะเป็นแค่ตำรวจคนนึงแต่เราก็ยังใส่ใจเขานะ ทุกคนไม่ได้ทอดทิ้งเขา อะไรแบบนี้อ่ะครับ เพราะว่าเนื้อเรื่องมันได้รับการใส่ใจมาแล้ว ผมเลยคิดว่าก็มีคนคิดเหมือนผมหลายคน 

(กิจกรรมฐานใหญ่น้องๆ จะชอบในจุดที่มันไม่ใช่แค่การมาพูดหรือมาบอกข้อมูล แต่มันคือการให้น้องๆ ได้ไปเจอจริงๆ ได้สัมผัสกับมันจริงๆ และมีเรื่องราวประกอบให้เข้าใจมากขึ้น และการได้ทำงานร่วมกับเพื่อนๆ )

น้องแซก: แล้วก็มีกิจกรรม NGV ครับ พอขึ้นรถไป แซกได้ขึ้นรถกับพี่ MC ชื่อพี่พี เขาจะค่อนข้างขายของเก่ง (หัวเราะ) เขาก็พาไปแล้วก็ขายแต่ละคณะเลยนะ แล้วจะมีช่วงที่ผ่านหอพักครับ เขาก็จะอธิบายแต่ละหอพักว่าเป็นยังไงบ้าง แล้วรู้สึกว่า ถ้าเราเข้ามาในมหาวิทยาลัย ยังไงเราก็น่าจะใช้ชีวิตอยู่ในนั้นอยู่แล้ว ถ้าเรามีข้อมูลตรงนี้ อาจจะเอาไปประกอบการตัดสินใจได้ค่อนข้างดีเลยครับ

น้องเอิง: NGV หนูก็ชอบค่ะ เพราะเราได้ไปรอบๆมหาวิทยาลัย ทำให้เราได้เห็นทุกอย่างเลย สังคม ความเป็นอยู่ที่นี่ ที่กินที่นอน แล้วก็เรื่องหอพัก พี่สตาฟปี 1 ที่ขึ้นรถไปกับไลน์หนูคือข้อมูลแน่นมาก ประตูนู้น ประตูนี้ชื่ออะไร พี่เขาจำได้หมดเลย รู้สึกโอ้ว้าวมาก เขาอธิบายหมดเลยว่าหอพักนี้ใครอยู่ ห้องเป็นยังไง ราคาประมาณเท่าไหร่ พอได้เห็น มันก็รู้ว่ามีตรงไหนบ้างที่อยู่ในมหาวิทยาลัยนี้ ถ้าเกิดเรามาเรียนเราจะต้องไปตรงไหนบ้าง ได้รู้ว่าถ้าอยู่ที่นี่สิ่งแวดล้อมมันเป็นยังไง ถ้าสมมติสอบติดเข้ามา แต่สิ่งแวดล้อมรอบๆ เป็นสิ่งที่เราไม่คุ้นเคยเราจะอยู่ยาก ก็เลยชอบกิจกรรม NGV นี้มากๆ เลยค่ะ

---

ลองช่วยเล่าบรรยากาศของค่ายนี้ให้ฟังหน่อย ว่ารู้สึกยังไงบ้าง ได้อะไรจากกิจกรรมทั้ง 3 วันบ้าง?

น้องเอิง: บรรยากาศในทุกๆ วันตั้งแต่ตอนมาค่ายคือพี่ทุกคนต้อนรับดีมาก คือเรามาค่ายคนเดียว เพื่อนๆ ก็เปิดรับมาก ทุกคนค่อยๆ ทำความรู้จักกัน ไลน์เราสนิทกันไวมาก เป็นไลน์ที่โหวกเหวกตลอดเวลา ก็เลยมีความสุขมากๆ เพื่อนก็สนิทกัน มีอะไรก็พูดกันได้ แล้วมันไม่ได้มารู้จักคนใหม่ๆ อย่างเดียว มาแล้วได้ความรู้ด้วย ได้ความรู้ด้านจิตวิทยามา ซึ่งจิตวิทยามันคือทุกอย่าง บางทีมันก็ทำให้เราได้หันไปสังเกตคนรอบตัวเหมือนกัน เช่น เขาทำแบบนี้ๆ เพราะอะไร มันอยู่รอบตัวเรา

น้องแซก: แซกว่าบรรยากาศที่เข้มข้นตั้งแต่แรกเลยคือพี่ทุกคนคำนึงถึงความปลอดภัยมากๆ เวลาไปไหนมาไหนทุกคนต้องมีพี่เลี้ยงคอยไปด้วยตลอด พอมาถึงแน่นอนว่าเราต้องได้เพื่อนอยู่แล้ว เจอเพื่อนหลายแบบ ทุกกลุ่มก็จะมีความหลากหลายทางชีวภาพ (หัวเราะ) จะมีคนหลายๆ แบบมาอยู่รวมกัน มีคนที่มีหลายๆ แนวคิดมาอยู่ในไลน์เดียวกัน พอพี่สตาฟและบรรยากาศรอบๆ มันเป็นกันเอง สภาพแวดล้อมปลอดภัย น้องก็จะเริ่มทำความรู้จักกัน พอเราได้ความรู้เรื่องจิตวิทยาพวกนี้มา อย่างแรกเลยคือเรามองเพื่อน ว่าเราเพิ่งรู้จักกันนะ ที่เขาเป็นแบบนี้เพราะเขาอาจจะเจอเหตุการณ์แบบนี้ คือเราไม่มีทางรู้ได้เลยว่าเขาไปเจออะไรมาบ้าง แล้วก็หันกลับมามองตัวเองว่า อ๋อ ที่เราเป็นแบบนี้เพราะเราไปเจออันนี้มานี่นา มันเป็นบรรยากาศที่น่าเรียนรู้ครับ

---

พอได้มาทำกิจกรรมแล้ว ได้รู้เพิ่มหรือเปล่าว่าตัวเองชอบหรือเหมาะกับจิตวิทยาหรือเปล่า?

น้องเอิง: หนูคิดว่าหนูได้รู้ตัวเองมากขึ้นนะ ตอนแรกที่สมัครก็ยังลังเลอยู่ เพราะเราแค่ชอบ สนใจ อ่านหนังสืออะไรแบบนี้ แต่ไม่เคยได้ลองสัมผัส ได้ทำอะไรจริงๆ พอได้มา มันไม่ได้แค่นั่งฟังอย่างเดียว มันได้ลองทำจริงๆ ถึงแม้จะรู้ว่าทุกอย่างจัดฉากขึ้นมา แต่พี่ๆ ทุกคนก็ทำให้เราเชื่อ บางคนคือบทมันจบไปแล้วแต่เรายังมองหน้าพี่คนนั้นแล้วนึกถึงตัวละครนั้นอยู่ (หัวเราะ) มันเลยทำให้อินมาก และเรารู้สึกสนุกมากๆ ได้รู้เรื่องสาขาของจิตวิทยามากขึ้น ตอนแรกที่เราอ่านเรื่องสาขาคร่าวๆ มา ก็คิดว่าเราอาจจะเหมาะกับจิตวิทยาการปรึกษา แต่พอได้เข้าฐานวิชาการ กลายเป็นว่าเราสนใจจิตวิทยาคลินิกกับพวกจิตวิทยาสายประยุกต์มากกว่า ซึ่งจิตวิทยาประยุกต์ก็เป็นเรื่องเล็กๆ ที่คนอาจจะมองข้าม มันอยู่ในชีวิตประจำวันที่ปกติเราไม่เคยสังเกต เราได้มาสังเกตตอนที่มาค่ายที่นี่และกลายเป็นว่าอินกับมันซะงั้น มันอยู่รอบตัวเราจริงๆ อยู่ในทุกๆ ที่ นอกจากจะได้รู้ว่าเราเหมาะกับจิตวิทยามั้ย เราได้รู้ด้วยว่าเรามีสกิลอะไรบ้างจากการลงมือทำในฐานใหญ่ ซึ่งเราไม่เคยหยิบมาใช้ เราก็เพิ่งรู้ว่าเรามีมันตอนที่เรามาค่ายนี้

น้องแซก: ตอนเล่นฐานใหญ่แซกจะแบ่งหน้าที่กับเพื่อนในกลุ่ม แรกๆ ก็จะยังแบ่งมั่วๆ กันอยู่ แต่ต่อมาก็เริ่มแบ่งแบบ กลุ่มนี้อยู่วิเคราะห์นะเพราะวิเคราะห์ได้ดี แล้วก็แบ่งกลุ่มที่ไปสำรวจห้องไว้เลย ข้อมูลจะได้ต่อเนื่อง แซกก็นั่งวิเคราะห์ พอเพื่อนกลับมา ก็มีเพื่อนมาบอกว่าเนี่ยตัวละครนี้ๆ น่ากลัวมาก ตัวละครนี้ๆ ไม่พูดอะไรเลย เพื่อนคนนึงก็บอกว่า “แซก ลองไปคุยดู คิดว่าแซกคุยได้” ผมก็เลยลองไปคุยกับตัวละครดู ใช้เทคนิคต่างๆ จนเขามีปฏิสัมพันธ์ด้วย ค่ายครั้งนี้ทำให้รู้ว่าแซกไม่อินกับจิตวิทยาอุตสาหกรรมเลย จากตอนแรกที่สนใจจิตวิทยาสาขานี้ ทำให้รู้ว่าจริงๆ ตัวเองชอบจิตวิทยาพัฒนาการมานานแล้ว ได้เห็นจุดนี้ของตัวเองชัดขึ้น

ตัวอย่างประเภทของจิตวิทยา

• จิตวิทยาการปรึกษา : เน้นให้ผู้มีปัญหาเข้าใจกับปัญหาของตนเอง โดยผู้ให้คำปรึกษาไม่เข้าไปบงการ
• จิตวิทยาอุตสาหกรรม : ประยุกต์จิตวิทยากับการทำงาน เพื่อเพิ่มประสิทธิภาพในการทำงาน
• จิตวิทยาพัฒนาการ : ศึกษาพัฒนาการของมนุษย์ เพื่อส่งเสริมพัฒนาการของแต่ละบุคคลในช่วงวัย ให้เป็นไปตามพัฒนาการ

---

อะไรที่ทำให้ตัดสินใจเลือกมาค่ายนี้?

น้องเอิง: หนูเห็นค่ายนี้มานานแล้ว ปีที่แล้วสมัครไม่ทัน รอบนี้ก็เลยเออ ต้องสมัครแล้วแหละ เพราะก็ชอบจิตวิทยามานานแล้ว จริงๆ ตอนที่ติด ค่ายมันใกล้ๆ กับงานที่ต้องทำ ทั้งช่วยงานปัจฉิม สอบไฟนอล เลยลังเลนิดนึงว่าจะมาดีมั้ย แต่ก็ตัดสินใจมา เพราะเราได้โอกาสแล้ว และเป็นโอกาสที่เรารอมาเป็นปี พอมาปุ๊บก็ไม่เสียใจเลยที่เลือกมา มันดีมาก ทั้งบรรยากาศ และก็ได้รู้เรื่องสาขาของจิตวิทยามากขึ้น

น้องแซก: แซกลาสอบไฟนอลมา (โหยยย) ตอนแรกแซกจะไม่ส่งใบสมัครละเพราะคำถามมันเยอะมากและต้องใช้สมาธิคิดเยอะ ตอนที่คิดว่าวันสุดท้ายแล้วคงจะไม่ส่งใบสมัคร มันพอดีกับตอนที่ประกาศขยายเวลารับสมัครพอดี รู้สึกว่าเอ้อ ทำไมมันพอดีจัง แซกก็เลยมาก็ได้ (หัวเราะ) แซกก็เลยเขียนวันนั้นแล้วส่งวันนั้นเลย ตอนแรกก็ไม่คิดว่าจะติด ตอนแรกว่าจะไม่มาแล้วเพราะติดสอบปลายภาค แต่ผมคิดว่าสอบมันเลื่อนได้ แต่ค่ายเลื่อนไม่ได้ ผมเลยเลือกมาค่ายเพราะปีหน้าก็ไม่รู้ว่าจะมีโอกาสได้มาอีกรึเปล่า ก็เลยเลือกมาค่ายครับ ทุกอย่างมันดูเอื้ออำนวยให้มาเพราะตอนแรกแซกติดรด.ด้วย แต่โรงเรียนเลื่อนพอดี ทุกอย่างดูเป็นใจให้มา

---

มีโมเมนต์ไหนที่เป็นโมเมนต์ประทับใจสำหรับค่ายนี้?

น้องแซก: ยากนะ (หัวเราะ) ก็คงเป็นช่วงคอนเสิร์ต เหมือนกับว่าทุกคนทำกิจกรรมมา ทำภารกิจอันนึงเสร็จแล้ว ทุกคนมารวมตัวกันแล้วก็คุยกันรวมไปถึงเพื่อนที่อยู่คนละไลน์กัน ก็ได้เจอเพื่อน พอเรามายืนรวมๆ กันช่วงคอนเสิร์ต ก็เจอคนนู้นคนนี้แล้วก็ได้คุยกันมากขึ้นช่วงคอนเสิร์ต พี่ๆ เอเนอจี้เยอะมาก พี่คนนึงจะชอบบอกว่า “มา! กอดคอ” แล้วก็กระโดดด้วยกันหน้าเวที ประทับใจที่แม้ว่าทุกคนจะมาจากร้อยพ่อพันแม่ (หัวเราะ) แต่ทุกคนดูเปิดใจและพร้อมจะเรียนรู้ คือพอตัดสินใจมาค่ายแล้ว สิ่งที่เป็นจุดประสงค์ก็คือได้ความรู้อยู่ดี แต่มันน่าประทับใจตรงที่ทุกคนพร้อมจะเรียนรู้ไปด้วยกัน แล้วทำให้บรรยากาศมันดี

น้องเอิง: ประทับใจช่วงผูกบายศรีค่ะ (หัวเราะ) บางคนก็อาจจะมองข้ามตรงนี้ไป แต่พอมันมีพื้นที่ตรงนี้มันเหมือนบังคับให้เราตกตะกอนความคิดว่าในค่ายมันเกิดอะไรขึ้นบ้างนะแล้วมันมีอะไรผ่านมาบ้าง แล้วเราได้ไปหาทุกๆ คนที่เราเคยมีปฏิสัมพันธ์ด้วยในค่าย บางคนคือผ่านกันแค่ได้ถามคำถามกันคำถามเดียวตอนทำกิจกรรมแต่เราก็จำเขาได้ แล้วเราก็กลับไปอีกครั้ง ไปผูกข้อมือ ถามนู่นถามนี่ รู้จักกันมากขึ้น ได้ไปขอบคุณพี่ๆ ในค่ายที่ทำนู่นทำนี่สละเวลามาทั้งที่มีภาระงานของตัวเอง บางคนก็ปีสูงๆ แล้ว รวมถึงพี่ที่เป็นแขกรับเชิญ พี่ที่มาช่วย เหมือนทุกคนเต็มใจที่จะมาตรงนี้ แล้วพอได้คุยกับพี่ทุกคน ได้ไปขอบคุณ มันรู้สึกเต็มตื้นมากๆ เลย คือปกติในชีวิตประจำวัน ใครทำดีกับเรา เราก็แค่บอกขอบคุณนะ แต่ไม่ค่อยได้เดินเข้าไปแล้วพูดยาวๆ ได้กอดขอบคุณ พอมันมีกิจกรรมตรงนี้ มันมีพื้นที่ให้ทำอะไรที่อยากทำเยอะ มันก็เลยประทับใจมากๆ
น้องแซก: ใช่! ช่วงบายศรีมันทำให้รู้สึกผูกพันกับเพื่อนบางคนเยอะขึ้นมากๆ ได้คุยกับเพื่อนหลายๆ คนที่คิดว่าเขาอาจจะไม่ได้อยากคุยกับเรา แต่เขาเป็นคนเข้ามาคุยกับเราก่อน อะไรแบบนี้

(ในช่วงการผูกบายศรีที่น้องๆ รู้สึกประทับใจ ไม่ได้เป็นการที่พี่ค่ายผูกบายศรีให้น้องค่ายเท่านั้น จะเป็นการที่ทุกคนรวมไปถึงน้องค่ายและพี่ค่ายทุกๆ ฝ่ายมารวมตัวกัน ได้รับเชือกบายศรีทุกคน และสามารถเดินไปผูกข้อมือให้กับใครก็ได้ โดยที่แต่ละฝ่ายก็จะมีสีที่แตกต่างกัน)

---

มีเหตุการณ์ไหนเป็นพิเศษมั้ยที่เด้งขึ้นมาเลยในความทรงจำพอพูดถึงความประทับใจ?

น้องเอิง: มีตอนที่ไปถ่ายรูปแล้วได้คุยกับพี่ที่เล่นเป็นตัวละครในฐานใหญ่ที่ดุๆ ปรากฏว่าพอถอดคาแรคเตอร์ออกไปแล้วพี่เขาก็คือใจดีมาก มายืนเป็นพร็อพให้ถ่ายรูปด้วย (หัวเราะ) อีกอันก็คือตอนที่ผูกข้อมือพี่เลี้ยงประจำไลน์แล้วหนูก็พูดกับเขาว่าขอบคุณที่มาทำนู่นทำนี่ อยู่ๆ พี่เขาก็ร้องไห้ออกมา หนูก็ร้องไห้ตาม (หัวเราะ) อีกอันนึงคือพี่ม.6 ที่เป็นเพื่อนร่วมค่าย คือเจอกันตอนกิจกรรมแรกๆ ที่ให้ถามคำถาม ได้ถามกันคำถามเดียวนะ เป็นคำถามที่ให้ร้องเพลงที่ฟังล่าสุด แล้วพี่เขาก็ร้องเพลงฝนตกไหมของ Three Man Down เลยคุยกัน ใช้เวลา 1 นาทีครึ่งตรงนั้นคุยกันเรื่องรสนิยมเพลง แล้วปรากฏว่ามันตรงกันแทบทุกวง เราเลยได้เพื่อนใหม่ กลายเป็นว่าถ้ามีคอนเสิร์ตวงที่ชอบครั้งหน้าก็ไปด้วยกันนะ

น้องแซก: ส่วนผมจะเป็นหน้าพี่สตาฟที่เด้งขึ้นมา 2-3 คน อย่างพี่ประจำไลน์ผม พี่ๆ สตาฟไลน์ผมจะค่อนข้างตะมุตะมิมาก เขาก็จะดูน่ารักกุ๊กกิ๊ก ไลน์สี่กิ๊บกิ้ว อะไรทำนองนี้อ่ะครับ เขาก็จะติดกิ๊บที่ติดด้วยกัน 4 คนแล้วบอกว่า “นี่นะ ไลน์สี่กิ๊บกิ้ว” ภายนอกเขาอาจจะไม่ได้ดูเข้มแข็ง แต่ทุกคนดูผ่านอะไรมา แล้วเขาเลือกที่จะแสดงออกแบบนี้ ผมชอบเวลาพี่ๆ คุยกัน ดูสนิทกัน มันทำให้บรรยากาศรอบๆ ดูผ่อนคลาย ประทับใจมากที่พี่ๆ ดูแลดี take care ทุกอย่าง แม้กระทั่งเติมน้ำ หรือถือกระเป๋า เกรงใจม๊ากแต่พี่ๆ ก็ดูเต็มใจที่จะทำให้ ตรงนี้ประทับใจครับ

---

อยากบอกหรือฝากอะไรกับคนที่กำลังอ่านสิ่งที่น้องๆ กำลังถ่ายทอดให้ฟังอยู่

น้องเอิง: ถ้ากำลังอ่านอยู่ก็แสดงว่าน่าจะเป็นคนที่สนใจค่ายจับจิตของธรรมศาสตร์อยู่ประมาณนึงเนอะ คือถ้าเกิดว่าลังเลอยู่ ก็ให้ลองส่งใบสมัครมาก่อน อย่าลังเลเลย ถึงแกอาจจะแค่ชอบดูซีรีส์แบบที่มันมีจิตวิทยาเข้ามาเกี่ยวข้องอ่ะ คือมันแปลว่าแกให้ความสนใจกับมันในระดับนึงแล้ว ถึงแกคิดว่ามันมีอย่างอื่นที่ชอบมากกว่าอยู่ แต่ถ้าได้ลองมาแกอาจจะพบว่าจริงๆ แล้วจิตวิทยาเป็นสิ่งที่แกอินมากกว่าตรงนั้นก็ได้ เพราะแกยังไม่ได้ลองสัมผัสกับจิตวิทยาจริงๆ ถ้าลองมาแล้วมันไม่ใช่ก็มาเอาประสบการณ์ มาเอาความสัมพันธ์ มาตกตะกอนความคิดอะไรที่ได้ แต่ว่าจริงๆ นะ มันดีมาก อยากให้มา ก็ลองส่งใบสมัครมาก่อน ถึงมันจะยาวแต่ทุกอันพี่เขาตั้งใจอ่านมากเลยนะ แกจะได้ความสัมพันธ์ที่ดีแน่ๆ เพราะพี่ๆ ทุกคนเปิดใจมาก แล้วพอพี่ดี ทุกอย่างเป็นกันเองปุ๊บ ทุกคนที่มาก็จะเปิดใจเอง เพราะตอนนี้ไลน์ 8 ของเราคืออีกนิดก็จะต่อตัวกันขึ้นไปแล้ว (หัวเราะ) คือเหลือแค่ต่อตัวแล้วที่ยังไม่ได้ทำ นอกนั้นทำมาหมดแล้ว 3 วัน 2 คืนมันสั้นมาก แต่ความสัมพันธ์ของเรามันดำเนินไปไวมากจนแบบ.. เสียดายอ่ะที่ได้อยู่กันแค่ 3 วัน ต้องลองมานะแล้วแกจะไม่เสียใจเลยที่เลือกส่งใบสมัครแล้วก็เลือกมาค่าย

น้องแซก: เราว่าทุกอย่างมันเป็นโอกาสที่เกิดขึ้นในชีวิตอ่ะ โอกาสมันไม่ได้มีมาบ่อยๆ โอกาสแต่ละครั้งมันก็ต่างกัน ผมก็มีโอกาสที่จะเลือกการสอบและโอกาสที่จะเลือกมาที่นี่ ผมอยากจะรับโอกาสทุกโอกาสที่เข้ามาในชีวิต ไม่อยากปล่อยโอกาสบางโอกาสให้หายไป ไม่อยากจะเสียดายเพราะแค่ขี้เกียจส่งใบสมัคร อะไรงี้อ่ะครับ (หัวเราะ) ค่ายแต่ละที่มันไม่เหมือนกัน มันมีข้อดีไม่เหมือนกัน เพราะวัฒนธรรมของแต่ละมหาวิทยาลัยด้วยที่มันค่อนข้างแตกต่างกันมาก ถ้าเรามีโอกาสเข้ามาก็อยากจะให้รับมันไว้ เพราะมันอาจจะเป็นโอกาสแค่ครั้งเดียวในชีวิตก็ได้ มันคุ้มกับการเขียนอะไรยาวๆ หรือคุ้มกับการวาดรูปในใบสมัครมา (หัวเราะ) คุ้มมาก มันเป็นสิ่งที่หาไม่ได้จากที่อื่นครับ

บอกได้เลยว่า ที่น้องๆ ส่วนใหญ่ประทับใจกันอาจจะไม่ใช่เหตุการณ์ที่เกิดขึ้น แต่เป็นความสัมพันธ์ดีๆ หรือความรู้สึกดีๆ ที่มีให้ทั้งต่อเพื่อนในค่าย และพี่ๆ สต๊าฟ สามารถรับรู้ได้ถึงความอบอุ่นของค่ายนี้จริงๆ 

---

ค้นหาความจริงกับน้องๆ ไปแล้ว มาลองฟังจากพี่ค่ายกันบ้าง

เหตุการณ์ที่ประทับใจต่อน้องในค่าย

พี่ซัน: น้องๆ ให้ความร่วมมือในการทำกิจกรรมมากๆ โดยเฉพาะน้องในไลน์ 8 ของตัวเองที่น้องสนิทกันเร็วมาก ที่ชอบที่สุดคือตอนที่เล่นฐานใหญ่ไม่รู้น้องไปเอาแรงมาจากไหนไม่รู้ที่เอามาเล่นกิจกรรม น้องสนใจที่จะทำ อยากทำ แบ่งงานกันทำแล้วก็ได้หลักฐานมาค่อนข้างครอบคลุม รู้สึกว่าน้องเก่งมากที่ทำกิจกรรมนี้ออกมาค่อนข้างดี ประทับใจที่น้องตั้งใจมีแรงจูงใจในการทำกิจกรรม เหตุการณ์ที่ประทับใจคือช่วงบุฟเฟ่ต์ซึ้งที่น้องคนอื่นๆ ที่ไม่ใช่ไลน์ตัวเองวิ่งเข้ามาหาขอผูกข้อมือ น้องบอกว่าน้องดีใจที่เราเข้าไปหาน้องทำให้น้องรู้สึกสบายใจที่จะทำกิจกรรมต่อ ซึ่งมันก็ถือเป็นกำลังใจให้เราทำงานต่อด้วย

---

สิ่งที่ได้รับเมื่อมาทำตรงนี้

พี่ซัน: อย่างแรกคือได้ประสบการณ์การทำงานแน่ๆ อีกอย่างคือได้รู้จักคนในเอกมากขึ้น ได้รู้มุมมองของคนอื่นมากขึ้น เหมือนตอนแรกเรารู้จักคนอื่นแต่รู้จักแค่ผิวเผินไม่ได้สนิทหรือรู้จักนิสัยใจคอเขา ทั้งเพื่อนและรุ่นพี่ รู้ว่าพวกเขาเป็นคนอย่างไร พอมาทำงานด้วยกันมันต้องคุยกัน มีการร่วมมือกัน จนทำให้เราเห็นอะไรในตัวพวกเขามากขึ้น เหมือนเราเองก็เป็นคนที่ชอบเรียนรู้คนอยู่แล้ว เราได้เรียนรู้งานใหม่มากขึ้น โดยเฉพาะงานที่ใหญ่มากขนาดนี้ และเรารู้สึกว่าเรารู้จักหัดสังเกตมากขึ้น ตัวเราเองก็ค่อนข้างเป็นคนใจร้อนบางทีพูดไปในสถานการณ์ต่างๆ ค่อนข้างจะไม่ดี พอได้รับฟีดแบ็คกลับมาก็ทำให้เรารู้ตัวที่จะปรับปรุงเรื่องนี้ เนื่องจากสิ่งนี้ก็อาจจะกระทบน้องได้ ทำให้เราเรียนรู้ว่าเราต้องควบคุมอารมณ์มากขึ้น

สิ่งได้มากกว่าความรู้ในค่าย ก็คือความสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน พอจบงานนึงเรารู้ว่าการทำงานๆ นึงก็ได้คอนเนคชั่นเยอะ อาจจะมีประโยชน์ในอนาคตด้วยทั้งในเรื่องการใช้ชีวิตและการทำงาน

---

สิ่งที่อยากพูดเกี่ยวกับค่าย

พี่ซัน: จริงๆ ตัวเราเคยสมัครค่ายมาตอนม.4 แต่ว่าไม่ติด เรารู้สึกว่าคำถามค่อนข้างละเอียดและลึกซึ้ง พอผ่านมาจนถึงปี 1 ที่ตัวเองได้เข้ามามีส่วนร่วมจริงๆ ทั้งเบื้องหน้าและเบื้องหลังก็ทำให้รู้สึกว่าค่ายนี้มันให้อะไรทั้งพี่และให้ทั้งน้องด้วย ค่ายไม่ใช่แค่ค่ายให้ความรู้ ค่ายมีทุกอย่างทั้งเรื่องความสัมพันธ์ การทำงาน แล้วก็ประสบการณ์ต่างๆ ถ้าใครอยากจะเปลี่ยนตัวเอง อยากลองทำอะไรใหม่ๆ หรืออยากจะก้าวผ่าน comfort zone ของตัวเอง การเลือกที่จะส่งใบสมัครเข้ามาค่ายจับจิตก็เป็นทางเลือกที่แนะนำให้ลองดูสักครั้ง ไม่ต้องกังวลว่าจะติดหรือไม่ติดอย่างน้อยเราก็ได้ลองแล้ว เพราะเราไม่ได้มีโอกาสทำอะไรแบบนี้ในทุกๆ วัน 

---

ถามพี่ๆ กับน้องๆ  มาเยอะแล้ว ลองถามพี่ประธานค่ายบ้างดีกว่า

ความรู้สึกในฐานะประธานค่ายในปีนี้

พี่แบมบู: ปีนี้ได้ลองอะไรใหม่ๆ ตอนแรกก็กลัว แต่พอเห็นเพื่อนๆ ตั้งใจทำงานแล้วรู้สึกดี ดีใจที่ได้เปลี่ยน หลักๆ คืออยากลองดูว่ามันดีขึ้นมั้ย ปรากฎว่ารู้สึกเลยว่าดีขึ้นมากจริงๆ 

---

โมเมนต์ที่ประทับใจ

พี่แบมบู: ประทับใจสตาฟ สตาฟเข้าใจกันมากๆ รู้สึกว่ามาช่วยกันจริงๆ เพื่อช่วยกันคิดงานที่ได้ตัวเลือกที่ดีที่สุดกัน เแล้วก็น้องๆ ในปีนี้ให้ความร่วมมือกันดีมากๆ ให้ทำอะไรก็ทำ จริงใจมาก เช่น เคิร์ฟขึ้นช่วงฐานใหญ่ รู้สึกตัวกิจกรรมเราผูกน้องได้ น้องที่เพิ่งรู้จักกันทำให้น้องสนิทกันเร็วมาก แปปเดียวก็คุยกันปรึกษากันในกลุ่มแล้ว

---

อยากบอกอะไรน้องที่กำลังอ่านบทความอยู่

พี่แบมบู:- ที่นี่สังคมดีมากก รุ่นพี่รุ่นน้องเพื่อนดีมากๆ ทุกคนรับฟังกัน มีความอบอุ่น ทุกคนมีมายเซ็ทว่าเรายอมรับกัน มีความศิลปศาสตร์ด้วยแหละ คือด้วยความอยู่ในคณะศิลปศาสตร์ ทำให้เราเจอคนได้หลากหลายด้วย “จิตวิทยาที่เรียนศิลปศาสตร์” คนที่เรียนคณะอื่น ก็สามารถมาลงเรียนวิชาจิตวิทยาได้ และ อ.เอกเรา เฟรนลี่มากๆ ขอความช่วยเหลือได้เรื่อยๆ คุยได้แทบตลอดเวลา ไลน์ไปห้าทุ่มก็ตอบอยู่เลย

---

บทสรุปของเรื่องราว

และแล้วความจริงทั้งหมดก็ถูกเปิดเผย!! ทั้งน้องๆ และพี่ๆ ดูเหมือนจะได้รับความอบอุ่น แล้วก็ความสัมพันธ์ดีกันกลับไปกันมากๆ น้องๆ คนไหนที่กำลังอ่านรีวิวนี้อยู่ ถ้าสนใจในด้านของจิตวิทยา มาร่วมเป็นส่วนหนึ่งของความทรงจำดีๆ และค่ายดีๆ แบบนี้ อย่าลืม! ติดตามเพจ https://web.facebook.com/jubjitTU  และ CAMPHUB กันด้วยนะ สำหรับในวันนี้ “พี่จาบอน” และ “พี่นิว” ขอตัวลาน้องๆ ไปก่อน สวัสดีคร๊าบบ~~~

ติดตามแคมป์ฮับไม่พลาดทุกข่าวค่าย

Facebook CampHUB  Line CampHUB

---

เขียนโดย : พี่จาบอน แคมป์ฮับ และพี่นิว แคมป์ฮับ
ขอขอบคุณรูปภาพ : ค่ายจับจิต