ตั้งแต่จำความได้ เราต้องพยายามและดิ้นรนเพื่อให้เรามีชีวิตที่ดีขึ้นมาตลอด เราอาจจะไม่รู้ตัว แต่ตั้งแต่เด็กเราต่างพยายามตั้งใจเรียน พยายามอ่านหนังสือ เพื่อสอบเข้าโรงเรียนมัธยมดี ๆ ได้เรียนในห้องต้นๆ สอบได้อันดับที่ดีมาตลอด พอเริ่มโตขึ้นมา เราก็พยายามทำทุกอย่าง ไม่ว่าจะเรียนพิเศษทุกวันหยุด อ่านหนังสือจนเช้า ดิ้นรนทุกอย่างเพื่อให้เข้าคณะดีๆ มหาวิทยาลัยดังๆ ได้
ซึ่งการสอบเข้าคณะดี ๆ มันก็ไม่ใช่ปลายทางสุดท้ายของความเหน็ดเหนื่อยอยู่ดีหรอกจริงไหม การดิ้นรนของเรามันไม่มีทางจบแค่นั้นหรอก เพราะต่อให้เราสอบเข้าคณะในฝันได้ ต่อไปเราก็คงต้องพยายามตั้งใจเรียน เพื่อให้จบไปสามารถหางานดี ๆ ทำได้ มีรายได้สูง ๆ มีตำแหน่งดี ๆ มีความก้าวหน้าในงานที่ทำอีก
มันต้องมีบางจังหวะแหละ ที่เราจะตั้งคำถามกับตัวเองว่า แล้วเราต้องดิ้นรนแบบนี้ไปจนถึงเมื่อไร เราจะใช้ชีวิตชิว ๆ บ้างไม่ได้หรอ เราต้องพยายามเพื่อให้เรามีชีวิตที่ดี ไปตลอดชีวิตของเราเลยไหม
คำถามมันจะวนเวียนอยู่กับเราไปตลอดว่า แล้วทำไมเราต้องทำขนาดนี้ เราควรเกิดมาใช้ชีวิตให้มีความสุขไม่ใช่หรอ แต่ทำไมทั้งชีวิตถึงหมดไปกับความกระเสือกกระสน ตะเกียกตะกาย เพื่อที่จะประสบความสำเร็จตลอดเวลา มันเป็นลูปความเหนื่อยที่ดูเหมือนจะไม่จบไม่สิ้น แล้วเราจะได้มีความสุขจริง ๆ ตอนไหนกันนะ
คำถามเหล่านี้มันมักจะมาตอนที่เราเหนื่อยมาก ๆ ตอนที่เราไม่มีความสุขกับชีวิตเท่าไร ตอนที่เราเหนื่อยกับความพยายามมากเสียจนอยากจะทิ้งทุกอย่างในชีวิต แล้วหนีไปดื้อ ๆ ไม่ต้องสนใจอะไรอีก
แล้วเราควรทำยังไงดี ?
ก่อนที่จะตอบคำถามพวกนี้ บางที เราต้องย้อนกลับไปตอบคำถามหนึ่งก่อนว่า เราเลือกที่จะทำแบบนี้ทำไมตั้งแต่ตอนแรกต่างหาก ถ้าเราตอบสิ่งนี้ได้ มันเหมือนเราจะกลับมาเข้าใจตัวเองอีกครั้งว่าที่เราทำไปทั้งหมดเพื่ออะไร และที่สำคัญ การทบทวนคำถามนี้ มันจะช่วยให้เราขีดเส้นได้ว่า เราควรทำมากเท่าไร เราจะรู้ว่า สิ่งที่ทำมาทั้งหมด เหนื่อยมาตลอด พอแล้วหรือยังสำหรับเรา
บางทีเราก็ทำมันไปอย่างนั้นตามที่คนอื่น ๆ ทำกัน โดยที่ลืมถามตัวเองว่า เราต้องการอะไรต่าง ๆ ในชีวิตที่ “เยอะ” แบบนั้นหรือเปล่า ถ้าเราหาคำตอบได้แล้ว มันคงช่วยให้คำตอบกับเราว่าจุดสิ้นสุดความเหนื่อยของเรานี้มันอยู่ตรงไหน แล้วเราจะได้เริ่มมีความสุขกับชีวิตจริง ๆ เมื่อไหร่กันแน่
อย่ามัวแต่ทำหลายๆ อย่าง พยายามไปโดยที่ไม่รู้ว่าตัวเองต้องการอะไรจริงๆ เลย เราไม่จำเป็นต้องพยายามวิ่งไวให้เท่านักกีฬา วิ่งให้หนักแบบไม่หยุดเหมือนนักวิ่งมาราธอนก็ได้ ถ้าจุดหมายจริงๆ ของเราไม่ใช่สิ่งนั้น
ลองกลับมาคิดดูว่าจริงๆ เราอยากจะไปให้ได้ไกล ให้ได้ไวกว่าคนอื่น โดยไม่สนความเหน็ดเหนื่อย ไม่สนว่าระหว่างทางเราจะทรมานไปตลอดเส้นทางรึเปล่า หรือจริงๆ เราแค่อยากมีความสุขระหว่างทาง ไม่ต้องพยายามให้วิ่งสุดฝีเท้าแบบไม่หยุด แต่เดินชื่นชมและเรียนรู้สิ่งที่เราเจอระหว่างทางไปเรื่อย ๆ รึเปล่านะ
เราแค่ต้องรู้ให้ได้ว่าจริง ๆ แล้วเราต้องการอะไร ต้องการมันมากขนาดไหน บางทีชีวิตเราอาจจะเหนื่อยกับการดิ้นรนน้อยลงก็ได้นะ
Facebook Learn O Life LINE @learnolife Website Learn O Life
เป็นยังไงกันบ้างเอ่ย สำหรับ CAMPHUB check me with Learn O Life อีพีนี้ ถ้าชอบ ก็อย่าลืมแชร์ให้เพื่อนๆ ได้มาเช็กจิตใจตัวเองไปด้วยกันเยอะๆ น้าาา และน้องๆ ยังสามารถอ่านบทความเพื่อเช็คสภาพจิตใจของตัวเองอีก ได้ที่นี่ แล้วถ้าจิตใจเราพร้อมแล้ว ก็พร้อมที่จะไปหาค่าย หากิจกรรมเข้าเพื่อค้นหาตัวเองกัน หาค่าย กิจกรรม โอเพนเฮ้าส์ ได้ง่ายๆ ที่ CAMPHUB.in.th ได้เลยจ้า สำหรับวันนี้ พี่ๆ CAMPHUB และ Learn O Life ต้องไปก่อน แล้วเจอกันในอีพีหน้าจ้า
เขียนโดย : พี่ๆ ทีมงาน Learn O Life
เรียบเรียงโดย : พี่เพียงฟ้า CAMPHUB
