เราเป็นคนนึงที่รู้สึกว่าตัวเอง ไม่มีความสามารถพิเศษอะไรเลย พอมีคนมาถามว่า ความสามารถพิเศษของเราคืออะไร ก็ได้เเต่อึ้ง นิ่งและเงียบไป เพราะไม่รู้จะตอบว่าอะไรดี ถ้าถามถึงด้านการเรียนก็ไม่ได้รู้สึกว่าเก่งอะไร ส่วนกีฬาก็เล่นไม่เก่ง สู้ใครแทบไม่ได้ รวมไปถึงดนตรี หรือศิลปะ ยิ่งไม่ต้องพูดถึง เพราะเราไม่มีเซนส์ทางด้านนี้เลย
ถ้ามองย้อนกลับไปตั้งแต่ตอนที่เรายังเป็นเด็ก การไม่มีความสามารถพิเศษอะไรแบบนี้เราจะรู้สึกด้อยกว่าเพื่อนขึ้นมาเลย เพราะไม่ว่าจะกรอกข้อมูลอะไร ก็จะโดนถามถึงความสามารถพิเศษ หรือเวลาครูจะเลือกใครไปทำกิจกรรมในโรงเรียน ก็จะเลือกคนเหล่านี้บ่อยๆ และเรา.. ที่ไม่มีความสามารถพิเศษ ก็จะกลายเป็นคนที่ไม่ถูกเรียก หรือไม่มีใครจดจำได้นั่นแหละ
เลยอาจจะเรียกได้ว่า สังคมปลูกฝังให้เรา “ต้องมี” ความสามารถพิเศษ ต้องเป็นคนที่พิเศษกว่าคนอื่น อย่างน้อยก็ในเรื่องใดเรื่องหนึ่งนั่นแหละ
หลายๆ คนอาจมีเคยประสบการณ์หรือเคยคิดแบบนี้กันบ้าง… ในช่วงใดช่วงหนึ่งของชีวิต
อย่างตอนอนุบาล ตัวเอกในการ์ตูนที่เราดูทุกวัน ไม่ว่าจะการ์ตูนฮีโร่ หรือการ์ตูนอะไรก็ตาม ล้วนมีความสามารถพิเศษเป็นของตัวเอง มีจุดเด่น หรือมีความพิเศษบางอย่าง ที่เห็นแล้วรู้สึกว่าเขาแตกต่าง รู้สึกว่าเขาเจ๋ง มันทำให้เราจดจำตัวละครนั้นๆ ได้อย่างดี ซึ่งมันก็แอบปลูกฝังว่าเราต้องเป็นคนพิเศษเหมือนกันนะ
มันทำให้เราคิดว่าการเป็นแค่คนธรรมดา ที่ไม่ได้มีอะไรพิเศษ มันคงจืดจางน่าดู เหมือนเป็นแค่ตัวประกอบในการ์ตูนที่ได้แต่เดินผ่านไปผ่านมาในฉาก ไม่มีใครสนใจแน่ๆ
พอเราเข้าสู่ประถม เริ่มมีประกวดความสามารถในด้านต่างๆ มีการแข่งขัน มีให้ลงชื่อทำกิจกรรมในโรงเรียน ไม่ว่าจะด้านการเรียน ศิลปะ ดนตรี หรือ ด้านกีฬา มีคนลงสมัครมากมายและได้เป็นตัวแทนทำกิจกรรมเหล่านั้น ส่วนเราที่ไม่ได้มีความสามารถทางด้านไหนเลย ก็รู้สึกว่าตัวเองเริ่มเข้าใกล้คำว่า “ถูกลืม” แล้วจริงๆ คนรู้จักก็ไม่เท่ากับคนที่ความสามารถ การได้รับการยอมรับ และการเป็นที่นิยมในหมู่เพื่อนๆ ก็เหมือนจะสู้ไม่ได้เลย
ยิ่งพอช่วงมัธยมยิ่งไม่ต้องพูดถึง เรามักถูกแยกความสามารถ ด้วยการโดนแปะป้ายตั้งแต่วันที่ก้าวขาเข้าโรงเรียน ป้ายที่เรียกว่า “เด็กห้องเรียนพิเศษ/เด็กห้องความสามารถพิเศษ” และ “เด็กห้องธรรมดา” มันยิ่งสร้างความรู้สึกว่าการเป็นคนพิเศษเท่านั้นถึงจะได้รับการยอมรับ และเราไม่ใช่คนนั้น เราเป็นได้แค่ค่าเฉลี่ยที่เหมือนกับคนส่วนใหญ่ กลางๆ ธรรมดา จนไม่อยากจะมีใครสนใจหรอก เพราะมองไปแล้วเราก็คงเหมือนทุกคนไปหมด
เราเป็นคน (ไม่) พิเศษ จริง ๆ รึเปล่า
ความจริงแล้วเราทุกคนต่างมีความพิเศษเป็นของตัวเอง แค่เราอาจไม่เคยมองตัวเราดี ๆ เท่านั้น ถ้าอยากเห็นให้ชัดขึ้น ลองไปถามเพื่อนสนิทหรือคนที่เราไว้ใจสักคนดู บางทีเราจะได้เห็นตัวเองในอีกมุมนึง ที่เราเคยคิดว่ามันธรรมดามาตลอด มันไม่ได้น่าสนใจอะไร แต่ความจริงแล้วมันพิเศษสำหรับคนอื่นมาก ๆ ก็ได้นะ แค่เราอาจะไม่เคยเห็นถึงความพิเศษนั้น ก็เป็นไปได้
แต่ไม่ว่ายังไงก็ตาม ถ้าในตอนนี้ เรายังรู้สึกว่าสิ่งที่เรามี มันยังไม่พิเศษก็ไม่เป็นไร เราสามารถโอบกอดและภูมิใจกับความธรรมดาของเราที่มีหนึ่งเดียวในโลกได้ เพราะเราเป็นมนุษย์ธรรมดาที่แสนพิเศษไงล่ะ
CAMPHUB check me with Learn O Life อีพีนี้มาช่วยให้น้องๆ สำรวจความธรรมดาในตัวของน้องๆ เอง ถ้าชอบหรือรู้สึกโดนใจ ก็อย่าลืมแชร์ให้เพื่อนๆ ได้มาเช็กจิตใจตัวเองไปด้วยกัน ได้ที่นี่ ถ้าจิตใจเราพร้อมแล้ว ก็อย่าลืมหาค่าย หากิจกรรมเข้าเพื่อค้นหาตัวเองกัน หาค่าย กิจกรรม โอเพนเฮ้าส์ ได้ง่ายๆ ที่ CAMPHUB.in.th น้าาา
เขียนโดย : พี่ๆ ทีมงาน Learn O Life
เรียบเรียงโดย : พี่นัจจี้ CAMPHUB
